Szafka - bieliźniarka

Szafka typu bieliźniarka pochodzi z prywatnego mieszkania Janiny Szczerskiej (ur. 22 października 1897 roku w Stryju, zm. 10 lipca 1981 roku w Szczecinie), nauczycielki i  założycielki pierwszej w powojennym Szczecinie polskiej szkoły ponadgimnazjalnej (później I Liceum Ogólnokształcące) i jej dyrektorki w latach 1946–1951 i 1959–1966. Mebel ten, wraz z innymi przedmiotami osobistymi, został przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie na podstawie zapisu testamentowego sporządzonego 1 września 1976 roku. Szafki tego rodzaju wytwarzane były począwszy od XVIII stulecia z przeznaczeniem na wyposażenie sypialni. Pierwotnie służyły do przechowywania bielizny osobistej, z czasem bieliźniarki z szufladami i licznymi półkami stały się miejscem przechowywania obrusów, serwet, a nawet pościeli. Często umieszczano je we wnętrzach również ze względu na ich rozmiary. Były bowiem dość pojemne, ale mniejsze od szaf, dlatego znakomicie sprawdzały się nawet w małych mieszkaniach. Bieliźniarki bardzo często były zdobione, stanowiąc nie tylko ozdobę pomieszczenia, ale w pewnym sensie także będąc wyrazem prestiżu.

Anna Lew-Machniak