Para pistoletów kapiszonowych

W XIX w. obok pojedynków na broń białą modne stały się pojedynki na pistolety. Wystarczającym pretekstem do pojedynku była obraza honoru, a jego przebieg początkowo nie był regulowany kodeksem, a jedynie ustnie przekazywanymi zasadami. Kodeks honorowy spisano dopiero we Francji w 1836 r. W pojedynkach używano specjalnie do tego celu produkowanych pistoletów, przechowywanych w drewnianych kasetach, na garnitur których składały się dwa identyczne pistolety wraz z oprzyrządowaniem.

W zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie znajdują się dwa pistolety pojedynkowe z zamkami kapiszonowymi, bez garnituru, sygnowane G.G. Ewertz Stettin. Ich twórcą był rusznikarz Georg Gottlieb Ewertz, który przybył do Szczecina z Mitawy, dawnej stolicy Semigalii (obecnie Jełgawa, Łotwa). Działał w Szczecinie w latach 1773–1811 we własnym warsztacie przy Breitestrasse 377 w okolicach Bramy Berlińskiej (obecnie ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Brama Portowa), a jego działalność kontynuował syn August Ewertz.

Lufy pistoletów są gwintowane, wewnątrz siedmioboczne, kolby zdobione motywem rocaille, a elementy mosiężne wykorzystują ornament roślinny. Głowice kolb wraz z okuciem są lekko spłaszczone. Oba egzemplarze zostały unowocześnione w późniejszym okresie poprzez przekształcenie zamka skałkowego z krzesiwem i panewką na zamek kapiszonowy z kominkiem, na który nakładano kapiszon, umożliwiający wystrzał pocisku z lufy. Była to częsta praktyka w okresie upowszechniania się zamka kapiszonowego, która miała usprawnić broń i przedłużyć jej użytkowanie.

Justyna Bądkowska