Dzbanuszek do śmietanki

Michał Mezer, który przez ponad dwadzieścia lat kierował manufakturą w Korcu, opuścił fabrykę Józefa Klemensa Czartoryskiego, by w 1804 roku, wzorem brata, pokierować własną wytwórnią założoną w Baranówce. Tani surowiec pozyskiwano dzięki temu, że w pobliżu znajdowały się złoża kaolinu. By szybko rozwinąć produkcję porcelany na Wołyniu, ściągnął z Korca doświadczonych pracowników. Wysoka jakość produktów przyniosła wyrobom z Baranówki uznanie nie tylko w kraju, ale i za wschodnią granicą. Michał Mezer pozostawał dyrektorem fabryki do śmierci w 1820 roku. Następnie zarządzali nią jego synowie oraz bratankowie, synowie jego brata, Franciszka.

Jednym z charakterystycznych dla fabryki w Baranówce zabiegów było zastosowanie jednolitego, barwnego tła. Uzyskanie go było skomplikowane technicznie, co świadczy o wysokim poziomie tamtejszych rzemieślników. Znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Lublinie XIX-wieczny dzbanuszek do śmietanki, pochodzący z serwisu kawowego, w formie spłaszczonej kuli na pierścieniowej stopie z zaokrąglonym uchem oraz lekko wywiniętym wylewem z małym dziobkiem uformowanym prostopadle do ucha, został pokryty jednolicie w kolorze jasnego różu. Ucho, wylew i stopa naczynka pomalowano na czarno.