Ostroga

Para ostróg żelaznych została znaleziona wraz z mieczem z miedzianą inkrustacją wyobrażającą Marsa i Wiktorię, umbem, grotami i okuciem drzewca, częścią bogatego ekwipunku wojownika kultury przeworskiej z okresu rzymskiego, odkrytego w grobie ciałopalnym na stanowisku archeologicznym w Podlodowie koło Tomaszowa Lubelskiego.

Na grób natrafiono przypadkowo w 1959 roku, w czasie prac rolnych. Zabytki przekazano do Muzeum Lubelskiego.

W grobie wojownika znajdowały się: dwie żelazne ostrogi kabłąkowe, miecz, którego głownię zdobi miedziana inkrustacja – przedstawienie figuralne bóstw rzymskich, zgięty grot oszczepu posiadający na liściu i tulejce inkrustację ze srebra, dwa żelazne groty oszczepu rytualnie zgięte i złamane, tok (prawdopodobnie okucie drzewca oszczepu).

Dwie niemal identyczne ostrogi zostały wykute z żelaza z wklęsłym do wewnątrz, łukowatym kabłąkiem. Szeroki przy nasadzie kolca kabłąk zwęża się stopniowo, przechodząc w wałkowate wygięcia zaczepu, zakończone soczewkowatymi guzkami. Kolec, częściowo pusty, ma kształt nieznacznie przegiętego, facetowanego stożka. Przy nasadzie znajdują się dwie wypiłowane bruzdy z gęsto poprzecznie nacinanym grzbietem powstałym między nimi. Ostrogi stanowią część wyposażenia ciałopalnego pochówku włożonego prawdopodobnie do popielnicy (urny). Pochowany na terenie obecnej wsi Podlodów wojownik był żołnierzem konnym. Należał do elity wojskowej przedstawicieli kultury przeworskiej, która funkcjonowała na obszarze Lubelszczyzny na początku III wieku n.e.