Widok na Bramę Krakowską z perspektywy Krakowskiego Przedmieścia

Brama Krakowska to jedna z najchętniej portretowanych przez artystów budowli Lublina. Powstała za czasów króla Kazimierza Wielkiego jako element systemu obronnego miasta. Przez wieki pełniła różne funkcje: obronną, administracyjną, handlową, w późniejszych czasach mieszkalną. Wymagała częstych napraw i inwestycji. Z tego powodu w 1830 roku postulowano zburzenie nikomu niepotrzebnej budowli. Na szczęście brama ocalała i stała się symbolem miasta. Obecnie mieści się w niej Muzeum Historii Miasta Lublina – oddział Muzeum Narodowego w Lublinie.

Budowla została uwieczniona w licznych obrazach olejnych i akwarelach, rysunkach. Stała się też motywem pracy malarza A. Pawłowskiego, który wykonał szkic olejny ulicy Bramowej z centralnie umieszczoną bramą.

Dawniej szkic często służył malarzom jako etap przygotowawczy do wykonania obrazu. Pomagał ustalić kompozycję całości, rozmieszczenie elementów na płaszczyźnie. Z czasem awansował do pełnoprawnego, skończonego dzieła sztuki, zachwycającego swą lekkością i wrażeniowością.

Ten szkic jest opracowany bardzo szczegółowo. Artysta zanotował takie detale jak rynny na Bramie Krakowskiej czy uchylone lufciki w oknach kamienic przy ulicy Bramowej. Można powiedzieć, że stał się gotowym obrazem. Przed oprawą został przycięty od dołu, przez co sygnatura malarza jest słabo widoczna.