Maszyna do szycia

Maszyna do szycia marki SINGER o mechanizmie czółenkowym, posiada wyrytą formułkę patentową z datami 1878-1887 umieszczoną na chromowanej zasuwce obok zębatki. Ponadto na odlanych żeliwnych ażurowych nogach znajduje się jej znak firmowy, zaś na lakierowanej i zdobionej głowicy napis firmowy, a także owalna plakietka firmowa. Zasługą Isaaca Merritta Singera w udoskonaleniu maszyny do szycia było wynalezienie uzębionego popychacza, który nieznacznie wysuwając się w górę posuwał materiał po każdym nakłuciu igłą. Innowacja ta została wprowadzona w 1853 r. Od tej pory datuje się popularność maszyny do szycia. Najpierw triumfował „Model A” Singera z 1859 r. dający szew dwunitkowy stebnowy. Używane wcześniej maszyny szyły tylko ściegiem prostym. Pierwsza maszyna do szycia zbudowana została w 1755 r. przez Ch.F. Weisentala. Była wielka i nieudana, podobnie jak dalsze modele B. Kremsa (1786) i T. Sainta (1790). Ten ostatni pracował przy użyciu jednej nitki i robił tzw. szew łańcuszkowy, którego wadą było łatwe prucie się i duże zużycie nici, choć szew odznaczał się dużą elastycznością. Taki sam szew robiła pierwsza użyteczna maszyna B. Thimonniera (1830). Problem częściowo rozwiązał E. Howe w 1845 r., który użył dwóch nitek do tworzenia szwu. Jedną wprowadzała igła z oczkiem przy ostrzu, tworząc z niej pętelkę. Przez tę pętelkę przeskakiwało czółenko i tak powstał szew dwunitkowy stebnowy. Miał wiele zalet, ale był mało elastyczny. W 1887 r. powstał w miejsce czółenka chwytak centralno-cewkowy umożliwiający dwukrotną ilość ruchów na minutę. Mimo wielu udoskonaleń nie udawało się znaleźć urządzenia pozwalającego na swobodne manewrowanie tkaniną i na krzywoliniowe szwy. Aż do czasu, kiedy Singer nie zastosował swojego patentu.

Joanna Kluz