Tancerka Antonia Mercé zw. La Argentina

Max Slevogt należy do najwybitniejszych przedstawicieli niemieckiego impresjonizmu. Ważny rozdział w twórczości tego artysty stanowią przedstawienia związane z muzyką. Slevogt, zafascynowany światem teatru, opery i tańca, tworzył nie tylko obrazy, rysunki, grafiki, ale zajmował się także projektami scenografii oraz kostiumami scenicznymi. Zainteresowanie tańcem jest wyraźnie czytelne już w dziele malarza z 1895 roku – słynnym Tryptyku tańca: Tancerka w złocie, Tancerka w srebrze i Tancerka w zieleni. Slevogt wielokrotnie portretował znakomite artystki epoki, m.in. pochodzącą z Filipin Mariettę di Rigardo, występującą w berlińskim kabarecie W Siódmym Niebie, goszczącą w Berlinie podczas europejskiego tournée japońską tancerkę Sadę Yakko, a także Tillę Durieux (żonę Paula Cassirera), Annę Pawłową i Jeanne Rachel. Bohaterką szczecińskiego obrazu jest Antonia Mercé, zwana La Argentiną (1890–1936). Naukę tańca rozpoczęła pod okiem ojca Manuela Mercégo – baletmistrza madryckiego Teatro Real, a później, po jego śmierci, pobierała lekcje u matki Josefy Lugue, madryckiej primabaleriny. Debiutowała w wieku dziewięciu lat w operze w Madrycie, w 1905 roku tańczyła z wielkim powodzeniem w tamtejszym Teatro Ateneo, w 1910 roku Paryż oglądał ją na deskach Moulin Rouge oraz Olimpii. W 1915 roku Mercé przygotowała w Madrycie choreografię do baletu Czarodziejska miłość Manuela de Falli. Na zaproszenie Enrique Granadosa tańczyła w Nowym Jorku w jego Goyescas. Po wojnie współpracowała z Federikiem Garcią Lorcą, Mauricem Ravelem, Isaakiem Albénizem. Na krótko przed śmiercią tańczyła w paryskiej Operze Komicznej z okazji wykładu Paula Valéry’ego. W powstałym w 1926 roku wizerunku scenicznym La Argentiny Max Slevogt poprzez swobodę gestu malarskiego, brawurowe operowanie plamą barwną oraz intensywność tonów i modelujące postać refleksy światła stworzył sugestywny obraz magii tańca hiszpańskiego, dał wyraz nieskrywanej zmysłowości kobiety.

Dariusz Kacprzak