Widok portu przy ujściu Duńczycy

W latach dwudziestych XX wieku artyści działający w Szczecinie chętnie ukazywali widoki ze wzgórzem zamkowym, okolice dzisiejszych Wałów Chrobrego, a także tereny przy ujściu Duńczycy, która jako stare ramię Odry stanowiła wewnętrzną część powierzchni wodnej portu. W XVI wieku na jej prawym brzegu funkcjonowała stocznia. Z czasem na tym odcinku Odry zaczęto cumować żaglowce i mniejsze jednostki. W 1878 roku oddano do użytku nabrzeże przeładunkowe Dunzig z własną bocznicą kolejową – odtąd towary ze statków transportowano bezpośrednio na wagony. Usypano także groblę w poprzek nurtu Duńczycy łączącą Łasztownię z nabrzeżami, zaś na północnym krańcu zbudowano Kanał Grodzki, jako wejście do portu wolnocłowego. Przed 1945 rokiem na wodach Duńczycy istniało prywatne kąpielisko Waldowshof i działał pływacki klub Waspo Stettin. W 1922 roku nieznany artysta wykonał nawiązujący do impresjonizmu obraz z fragmentem portu, prawdopodobnie przy ujściu Duńczycy do Odry, z różnymi jednostkami pływającymi, obserwowanymi z lądu oraz z fragmentu pomostu (być może na cyplu Łasztowni między Kanałem Grodzkim i Dębickim). Nabrzeże ukazano bez dużego ruchu na wodzie, na co wskazują zacumowane barki i żaglowce, które w charakterystyczny sposób były kotwicowane burtami równolegle do siebie, a nie wzdłuż brzegu. Ukrytą w drzewach i widzianą z oddali fabryczną zabudowę potraktowano schematycznie, bez architektonicznych elementów, dzięki którym widz mógłby rozpoznać konkretny fragment miasta. Dymiące kominy oraz oszałamiający rozmiarami parowiec miały świadczyć o dokonujących się zmianach. Obraz sygnowany jest nieczytelnym podpisem, jednak niektórzy dopatrują się w płótnie ręki Wilhelma Hoffmanna (1897–1986), malarza północnoniemieckiego, podejmującego w swych pracach przede wszystkim tematykę marynistyczną.

Małgorzata Peszko