Zapinka

Charakterystycznymi ozdobami stroju w XIV–XV wieku były srebrne guziki i zapinki, które składały się z kolca i ozdobnej ramy w kształcie czworoboku, koła, sześcio- i ośmioramiennej gwiazdy, czy też rozety (tzw. zapinki wielopłatkowe). Srebrną zapinkę w kształcie rozety odkryto wraz z innymi ozdobami stroju oraz monetami pomorskimi w Szczecinie, w 1999 roku, podczas badań wykopaliskowych na Podzamczu. Czas powstania ozdób badacze określili na drugą połowę XIV i początek XV wieku. W tym czasie w domach mieszkańców miast hanzeatyckich, takich jak zamożna Lubeka, pobliski Stralsund, czy Szczecin, wyroby ze srebra, w tym ozdoby stroju nie należały do rzadkości. Pozłacana zapinka rozetowa wykonana została między innymi techniką lutowania. Łączenie metali o niskiej temperaturze topnienia znano już w starożytności. W technice tej używano dmuchaw lub miechów, przy pomocy których kierowano płomień na lutowany przedmiot. W średniowieczu udoskonalono sposoby lutowania. Z tego okresu znane są przykłady lutowania biżuterii, ozdób stroju, okuć książek czy elementów uprzęży końskiej.

Małgorzata Peszko