Pejzaż

Adam Wiktor Malinowski (1829–1892) malował sceny obyczajowe i pejzaże, posługując się akademicką formułą studiów według dawnych mistrzów. Jego sceny krajobrazowe ukazane w ciepłym rozproszonym świetle są starannymi kompozycjami opartymi na wnikliwym studium naturalnych form i detali; monumentalizując krajobraz, ukazywał drobne sceny rodzajowe.

Pejzaż ukazuje rozrośnięty konar drzewa, rozpostarty nad strumieniem, tworzący dominantę kompozycyjną. Daje okazję prezentowania detali, odtwarzanych z precyzją i malarską wnikliwością. Oddalające się partie krajobrazu charakteryzują uogólnione kształty, sylwety krzewów i drzew. Kompozycję ożywiają dwie postacie kobiece zbliżające się do nurtu rzeki. Zasadniczym tematem jest jednak kreacja przestrzeni krajobrazowej za pomocą zróżnicowanego światła zmierzchu – ukazuje wyraźną łunę na tle nieba, wydobywa detale gałęzi, miękko ujmuje krajobraz w dalszych malarskich planach. Światło wyraża symboliczną wymowę obrazu, związaną z boską epifanią, staje się jednak także sposobem realistycznego, uważnego obserwowania przyrody.

Malinowski, podążając tradycją akademicką, jednocześnie staje się uważnym interpretatorem realistycznych nurtów w malarstwie XIX-wiecznym.

Marcin Lachowski