Kandelabr

Kandelabr to wysoki stojący świecznik wykonany z metalu, zazwyczaj malowany i pozłacany, znany już od starożytności. W XVII wieku najczęściej spotykane były świeczniki dwuramienne (na dwie świece),w XVIII trzyświecowe a w XIX wieku wieloramienne.  Czteroświecowy kandelabr z kolekcji Potockich wykonany został w stylu empire, datowany jest na pierwszą połowę XIX wieku. Kandelabr (jeden z dwóch) zdobi kominek w sypialni  Apartamentu Męskiego na pierwszym piętrze.  Łańcucki kandelabr z kolekcji muzealnej jest pięcioświecowy. Podstawa wykonana została z polerowanego i pozłacanego mosiądzu i miedzi, w kształcie walcowatego cokołu, zwieńczonego kulą. Spoczywa ona kwadratowej profilowanej bazie. Trzon sztucznie patynowany, w kształcie uskrzydlonej Nike, trzymającej w obu wzniesionych ku górze rękach czarę. Z kielicha czary wychodzą esowato wygięte góry ramiona, ozdobione dwoma wolutami. Zakończeniem ramion są walcowane tulejki, w których osadzono świece. Całość kandelabru malowana na ciemny brąz z odcieniem czerni. Świeca jako źródło światła była powszechnie stosowana do czasów wynalezienia żarówki czyli do XIX wieku a potem jej zastosowanie było podyktowane walorami estetycznymi. Świece były znane już w starożytności, knoty ich były wytwarzane z lnu oblanego woskiem pszczelim w domach mniej bogatych użytkowników zamiast wosku używano tłuszczu zwierzęcego (świece łojowe).

Przemysław Kucia