Afisz sportowy - mecz Stanisławów - W.K.S. Unia Lublin; przedmecz o mistrzostwo juniorów Ż.R.K.S. Hapoel - W.K.S. Unia Lublin

W międzywojennym Lublinie piłka była nożna sportem cieszącym się ogromną popularnością. Rozgrywki pomiędzy drużynami przyciągały tłumy widzów w różnym wieku. Mecze seniorów często poprzedzały starcia w kategorii juniorów. Jeden z afiszy, wydrukowany w 1939 roku nakładem Wojskowego Klubu Sportowego „Unia” w Lublinie, informował o tego typu wydarzeniu zapewniającym podwójną atrakcję. Główną częścią sportowej imprezy miał być mecz pomiędzy reprezentacjami „Unii” (najstarszego lubelskiego klubu) i gośćmi ze Stanisławowa (dzisiejszego Iwano-Frankiwska na Ukrainie). Wydarzeniu towarzyszył przedmecz o mistrzostwo juniorów rozegrany między Żydowskim Robotniczym Klubem Sportowym „Hapoel” a młodą kadrą WKS. Organizatorzy upraszali o sportowe zachowanie na boisku i po zawodach.

„Hapoel”, czyli „Robotnik”, został powołany z końcem lat 20. XX wieku z inicjatywy Saula i Jonasza Rotrubinów oraz Melecha Precelmana. Klub powstał po przekształceniu amatorskiej drużyny piłkarskiej „Neszer” (z hebrajskiego Orzeł). Wkrótce stał się częścią większej organizacji działającej pod nazwą „Hapoel”. W Lublinie miał siedzibę kolejno przy ulicy Staszica (dawniej Poczętkowskiej), a następnie Królewskiej. Klub, poza sekcją piłki nożnej, skupiał przedstawicieli innych dyscyplin sportowych. Od lat 30. XX wieku jego członkowie mieli w Lublinie do dyspozycji sale ćwiczeniowe w Domu Żołnierza.

„Unia” przetrwała kolejne lata, działając do czasów współczesnych jako Klub Sportowy „Lublinianka”. Lubelska filia wchodząca w skład „Hapoela” przestała istnieć w czasie II wojny światowej.