Szufla do ziarna

Szufla do ziarna to jedno z ważnych narzędzi pomocniczych używanych w gospodarstwie rolnym. Służyła do odgarniania ziarna na bok klepiska w czasie młócenia cepami, przesypywania go do naczyń zasobowych – skrzyń, koszy, worków, a także do oczyszczenia ziaren z plew nazywanego wianiem zboża. W tym celu przy otwartych obu wierzejach stodoły przesypywano ziarno szuflami, sypiąc je z wysoka. Wówczas wiatr unosił lekkie plewy na drugi koniec klepiska, a cięższe ziarno, już bez zanieczyszczeń gotowe było do wsypania do naczynia lub pojemnika zasobowego. Szufla do ziarna to mocno wgłębiona łopata o kształcie zbliżonym do łyżki z płaskim ostrzem. Niekiedy część pracująca, nazywana łyżką, czerpakiem lub sztychem, przyjmowała formę półwalca.  Trzonek wraz z czerpakiem wykonane były z jednego kawałka drewna, zazwyczaj topolowego lub osikowego.

Prezentowana szufla pochodzi z przełomu XIX i XX wieku, z miejscowości Zastań na wyspie Wolin. Do zbiorów etnograficznych Muzeum Narodowego w Szczecinie trafiła w 1970 roku dzięki prywatnemu darczyńcy z Niemiec. 

Iwona Karwowska