Maraka szamańska; grzechotka

Maraka szamańska to magiczny atrybut wykorzystywany głównie podczas seansów leczniczych. Jej uchwyt ozdobiono dwoma wyrzeźbionymi postaciami z mitologii Ye’kuana – wielkiego mityczny medyka Arauadekumo i jego żony Kahuana, równie utalentowanej szamanki. Szaman, czyli huuway w języku Ye’kuana, to wybraniec posiadający dostęp do tajemnej i świętej wiedzy niezbędnej do leczenia ludzi. Pełni rolę duchowego opiekuna wspólnoty, której strzeże przed zagrożeniem ze strony złych duchów i złośliwych szamanów. Indianie wierzą, że choroby mają magiczne pochodzenie. Pojawiają się, gdy zostaje pogwałcony kodeks moralny Ye’kuana, zaburzona zostaje kolejność w hierarchii wspólnoty lub w wyniku kradzieży duszy. Huuway swą moc otrzymuje od Medaatya, pierwszego szamana Ye’kuana, który uczył się od samego stwórcy Wanadi, od które wywodzą się wszyscy szamani. Istotnym atrybutem wykorzystywanym podczas leczenia jest maraka, własnoręcznie wykonana przez szamana, wypełniona widiiki – drobnymi kryształkami natchnionymi świętą obecnością Wanadi. Jej czubek zdobią czerwone lub białe pióra dzięcioła, którego Ye’kuana uważają za fizyczny symbol obecności stwórcy na ziemi. Gdy szaman potrząsa maraką przyzywa z nieba parę mitycznych szamanów Arauadekumo i Kahuana, których wstawiennictwo pomaga przegnać chorobę. Właściwości lecznicze ma również sam oddech szamana. Aby stać się huuway trzeba ukończyć żmudny proces inicjacji. Jej kulminacją jest symboliczna śmierć kandydata, który odbywa swoją pierwszą podróż szamańską. Adept odwiedza niebo, które w mitologii Ye’kuana składa się z ośmiu poziomów. W jednym z nich spotyka piękną i nagą Mareenawa. Jeśli oprze się jej wdziękom, kończy swą podróż i zostaje szamanem. Inicjacja wyposaża go w dar wielkiej koncentracji, potrzebną mu wiedzę botaniczną i sakralną oraz umiejętność leczenia chorób za pomocą mocnego potrząsania magiczną maraką.

Katarzyna Findlik-Gawron