Kószka (ul kopulasty)

Pszczelarstwo jest rzemiosłem zajmującym się hodowlą pszczół i pozyskiwaniem cennego, ze względu na walory smakowe i właściwości odżywcze, produktu spożywczego jakim jest miód.

Poprzednikami pszczelarzy byli bartnicy, którzy zakładali w lasach barcie, czyli specjalnie wydrążone w pniach drzew komory dla pszczół. Z czasem zaczęto wycinać fragmenty pni z barciami i stawiać je w pobliżu gospodarstw. Nazywano je kłodami. Początkowo ustawiano je w pozycji stojącej (kłody-stojaki), później także w pozycji poziomej (kłody-leżaki).

Na Pomorzu wraz z osadnikami niderlandzkimi na przełomie XVII i XVIII w. pojawiły się również kószki, czyli ule o różnych rozmiarach i kształtach plecione ze słomianych warkoczy. Szybko zaczęły być używane powszechnie.

Typową cechą kószek był brak podstawy – ich zamknięcie od spodu stanowiło podłoże, na którym je stawiano. W bocznej ściance kószki wycinano otwór, przez który pszczoły wlatywały do środka. W prezentowanym egzemplarzu z około 1900 roku zachowały też się szczebelki, które stanowiły oparcie dla plastrów miodu. Jest jednym z kilkunastu słomianych uli w zbiorach etnograficznych Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Agnieszka Słowińska