Szampanka

Puchar powstał w pierwszej magnackiej manufakturze szkła luksusowego, zwanej Hutą Kryształową, założonej w 1717 roku przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego (1666-1726). Jej produkcja od samego początku ukierunkowana była na wytwarzanie przedmiotów najwyższej jakości, ze szkła zwanego kryształowym – nazwanym tak ze względu na jego czystość, upodabniającą je do kryształu górskiego.

Powierzchnię czaszy pucharu niemal w całości pokrywa rytowana dekoracja – złożona z motywów arabeskowych – liści akantu, wąskich taśm, niewielkich koralików. W dwóch wydzielonych polach umieszczono zwierzęta – po jednej stronie kielicha – ptaka wyciągającego głowę w kierunku koralika tuż nad nim, a po drugiej siedzącego lisa. Stopa naczynia została ozdobiona wieńcem z  liśćmi i owocami lauru.

Nowe techniki i materiały, jakim było szkło kryształowe oraz grawerowanie i szlifowanie, które w połowie XVII wieku zaczęły być stosowane w wielu hutach, zupełnie zmieniły europejską modę na szkło. Prymu nie wiodła już Wenecja z jej delikatnymi, barwionymi i dekorowanymi w masie wyrobami, ale stoły biesiadne zapełniły się szkłami masywnymi i ciężkimi których przezroczystość podkreślano fasetowaniem i dodatkowo ozdabiano grawerunkiem.

Ten typ wysokiego i smukłego kielicha stał się popularny w Saksonii w I. poł. XVIII wieku. Ze względu na ich kształt kielichy tego typu nazywane są fletami, pojawia się także nazwa szampanka, związana z funkcją naczynia. Znano je już w XVI wieku w Wenecji, a używano do picia wina, zwłaszcza musującego. Czasem występowały także w wersji z pokrywką.