Święty Paweł

Ikona przedstawia św. Pawła apostoła w ujęciu do kolan. Święty jest ubrany w ciemnobrązowy chiton i czerwony himation. Trzyma ozdobną księgę o obwolucie inkrustowanej drogimi kamieniami wokół równoramiennego krzyża. Postać świętego jest smukła, starannie modelowana. Wąski nos i usta wskazują na wyzbycie się zmysłowości świata doczesnego, a wysokie, zmarszczone czoło – mądrość i obecność Ducha Świętego. Wizerunek świętego został wykonany z dużym kunsztem i ozdobnością; zwracają uwagę dekoracyjnie ułożona broda, wyrafinowany modelunek i precyzja detali. Ikona posiada płytki kowczeg (wgłębienie na główne przedstawienie) i od tyłu jest zabezpieczona szpongami oraz wewnętrznym jaskółczym ogonem. Precyzja wykonania i dbałość o szczegóły wskazują na dobrej klasy warsztat rosyjski.

Ikona św. Pawła trafiła do Muzeum w Lublinie w 1956 roku. Jej pochodzenie nie jest jasne, gdyż zanim została włączona do zbiorów, przebyła długą drogę przez co najmniej kilka składnic, które funkcjonowały w powojennej Polsce. Dokumentacja świadczy o tym, że ikonę przechowywano w składnicy w Pałacu Narożno w Bożkowie (województwo dolnośląskie, powiat kłodzki). Gdy skład ten zlikwidowano (pałac przeznaczono na PGR), część zbiorów rozesłano do różnych instytucji i muzeów, a pozostałe przewieziono do składnicy w Żelaźnie (w tym samym powiecie). Stamtąd w 1954 roku zostały przewiezione do Centralnej Składnicy Muzealnej w Kozłówce (województwo lubelskie). W tym okresie pałac i funkcjonujące w nim Państwowe Muzeum w Kozłówce był powiązany strukturalnie z Muzeum Lubelskim. W 1956 roku kilka ikon przypisywanych warsztatom z terenów Rosji i Białorusi przekazano ze składnicy kozłowieckiej do zbiorów Muzeum w Lublinie, w tym także ikonę św. Pawła. Nie zachowały się żadne wzmianki o wcześniejszych miejscach przeznaczenia lub przechowywania ikony. Przez lata była zabezpieczona w muzealnym magazynie, w 2019 roku poddano ją konserwacji. Obecnie jest prezentowana na wystawie stałej Galeria Malarstwa Cerkiewnego.