Ślizgawka na wsi

Carl Malachin urodził się w Kröplin w Meklemburgii, z tą miejscowością związał się na całe życie. Podczas studiów w Monachium zdobył wykształcenie geodety, a w 1862 roku został powołany na stanowisko nadwornego inżyniera w Biurze Geodezji w Schwerinie. Od wczesnej młodości rozwijał także swoje zainteresowania artystyczne. Pierwsze kroki stawiał w Schwaan pod okiem Ottona Doerra, w Monachium pobierał lekcje u pejzażysty Juliusa Noerra. Uzyskawszy od księcia meklemburskiego Fryderyka Franciszka II stypendium w latach 1873–1879 odbył studia artystyczne w Weimarze u Theodora Hagena i Alberta Brendla. Po ich zakończeniu został zaangażowany jako konserwator dzieł sztuki w Wielkoksiążęcej Galerii Obrazów w Schwerinie. W 1890 roku, z nadania Fryderyka Franciszka III, otrzymał tytuł Profesora Wielkiego Księstwa Meklemburgii, zaś w 1915 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Gryfa Wielkiego Księstwa Meklemburgii.

Twórczość artysty stanowią pejzaże z okolic Ahrenshoop, Wustrow, Boltenhagen, Rostocku, Schwerina, Schwaan czy Niehagen, będące odzwierciedleniem jego fascynacji naturą starej Meklemburgii. Dorobek malarza jest stylistycznie jednorodny. Motywy krajobrazu, czasem uzupełniane anegdotycznym sztafażem, mają niepowtarzalny wyraz dzięki stonowanej palecie barw oraz umiejętnemu budowania nastroju przy pomocy światła.

Obraz Malchina ze zbiorów szczecińskich jest reprezentatywnym przykładem jego stylu malarskiego, określanego mianem wczesnego pleneryzmu meklemburskiego. Dzieło przedstawia taflę zamarzniętego stawu, który zamienił się w ślizgawkę – miejsce spędzania wolnego czasu na łyżwach, czy sankach przez mieszkańców pobliskiej niewielkiej wioski, widocznej w oddali, częściowo ukrytej pośród drzew. Zaciągnięte ciężkimi zimowymi chmurami niebo, na które padają ostatnie błyski zachodzącego słońca buduje nastrój chłodnego zimowego schyłku dnia, który dzięki warsztatowi malarskiemu Malchina udziela się patrzącemu na obraz współczesnemu widzowi.

Dariusz Kacprzak