Chicago

Cab francuski to dwuosobowa, czterokołowa kareta z kozłem stangreckim, która nie posiada drzwi i ma dużo mniejsze i o odmiennym kształcie od karet coupѐ, pudło kareciane. Zamiast drzwi, z przodu, przed dwuosobowym siedzeniem dla pasażerów, ma drewnianą klapę zw. tuluzą, która uchylana na zawiasach umieszczonych przy podnóżku umożliwia wchodzenie i wychodzenie z pojazdu. Dodatkowo przy przedniej krawędzi dachu podwieszone jest okno składające się z dwóch osobnych, szyb w kształcie położonego prostokąta, także połączonych zawiasami, i dopiero po ich podniesieniu (poprzez złożenie) możliwe jest wejście do pojazdu. Opuszczone obie szyby szczelnie przylegając do górnej krawędzi klapy zamykają pasażera jak w futerale - bowiem tuluza o falistej linii pozostawia niewielki dystans do nóg pasażera. Wyjście z karety oraz jej opuszczenie odbywało się jedynie przy pomocy lokaja, który musi jedną ręką odłożyć klapę, natomiast drugą ręką unieść okno. Lokaj ubrany w liberię podobną do liberii stangreta zajmował miejsce obok niego na koźle. Ten typ karety wywodzi się od dwuosobowej londyńskiej karety do wynajęcia Hansom cab nazwanej od nazwiska Brytyjczyka Josepha Hansoma, który opatentował taki pojazd w roku 1834. Jednak Hansom cab był karetą jednokonną, miał dwuskrzydłowe - na boki otwierane -niskie drzwi i nie miał przedniego okna a ponadto powożący siedział na wysokim koziołku umieszczonym za pudłem karety. Co interesujące cab francuski, który ordynatowie Potoccy nazwali „Chicago”, był pojazdem ulubionym przez starszą już hrabinę Marię Alfredową Potocką (zm. W 1903 r), wdowę po II ordynacie - może dlatego, że miał niski, stabilny i szeroki stopień do wsiadania. W każdej z rezydencji, w której przebywała Alfredowa miała swój cab - tutaj omawiany, miejski, lakierowany na czarno.

Aldona Cholewianka-Kruszyńska