Netzeflickerinnen | Reperujące sieci (Kobiety naprawiające sieci)

Kompozycja Maksa Liebermanna ukazuje grupę kobiet w równinnym pejzażu, przypuszczalnie na rozległej, piaszczystej plaży. Większość przedstawił w pozycji siedzącej nad naprawianymi sieciami, jedną natomiast stojącą. W ten sposób przełamał monotonię kompozycji. Kobiety ukazane są z pewnej odległości, wskutek czego tracą indywidualność. Naturalista starał się ukazać ciężką pracę prostych ludzi. Upodabniając rybaczki nawzajem do siebie nadał grupie pewien rytm. Dzięki temu uzyskał nowy, nieoczekiwany efekt – anonimowe postacie kojarzą się ze znakami nanizanymi na papier nutowy. Liebermann wyraził w swoim dziele ideę synestezji sztuk, czyli przekonanie, że sztuki wzajemnie się przenikają. Myśl ta żywa była pod koniec XIX wieku i została rozwinięta przez przedstawicieli secesji.

Liebermann pracował nad kompozycją w latach 1894–1909. Tematycznie nawiązywał do scen rodzajowych tworzonych przez artystów z kolonii artystycznej we francuskiej miejscowości Barbizon. Niniejszą grafikę opracował techniką akwaforty, suchej igły i miękkiego werniksu, a odbił na papierze żeberkowym ze znakiem wodnym papierni VAN GELDER [ZONEN]. Sygnował ją na płycie oraz ołówkiem. Grafika powstała na zamówienie Münchener Vereins für Originalradierung (Monachijskiego Stowarzyszenia na rzecz Sztuki Rytowniczej), które wydało ją w tece za 1894 rok. Suchy tłok, którym oznaczono prezentowaną odbitkę świadczy, że pochodzi ona z drugiego wydania – z teki Max Liebermann. Sieben Radierungen opublikowanej przez berlińskie wydawnictwo Brunona Cassirera i Juliusa Barda w 1909 roku.

Max Liebermann urodził się w 1847, zmarł w 1935 roku w Berlinie. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. Uczył się początkowo w Berlinie, a następnie w postępowym środowisku akademickim w Weimarze. Wpłynął w istotny sposób na sztukę niemiecką przełomu XIX i XX wieku. Uważany jest za czołowego przedstawiciela niemieckiego impresjonizmu.

Ewa Gwiazdowska