Voyeuse

Krzesło „voyeuse”.
Po śmierci króla francuskiego Ludwika XIV, zmęczona pompatycznością i sztywnością dworskiego ceremoniału arystokracja francuska zmieniła styl życia preferując licznie powstające w Paryżu salony. W wygodnie urządzonych wnętrzach, w kameralnej atmosferze rozkwitało w okresie francuskiej regencji i rokoka życie towarzyskie i intelektualne. W XVIII w. we Francji wprowadzono i upowszechniono do codziennego użytku nowe typy mebli i sprzętów, wytwornych ale wygodnych i sprzyjających towarzyskiemu spędzaniu czasu. Moda przyjęła się w całej Europie, a wraz z nią wprowadzono i upowszechniono wiele francuskich nazw określających nowego typu meble. Bez wątpienia należało do nich krzesło o szczególnej konstrukcji oparcia zakończonego górą półeczką, najczęściej tapicerowaną. Siedząc na krześle odwrotnie i okrakiem można było oprzeć łokcie lub głowę na oparciu, by dotrzymać towarzystwa grającym lub obserwować przebieg różnych gier. Nic dziwnego, że praktyczni Francuzi nazwali takie krzesło „voyeuse”, co w tłumaczeniu na język polski można określić podglądaczką. Moda na krzesła „voyeuse” dominowała w latach 1740-1780. Jak widać na prezentowanym obiekcie, sięgano po nie także w XIX w., który lubił naśladować dawne style i epoki (patrz także S.3102MŁ).  
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967