Żardiniera

Owalna żardiniera jest wspaniałym przykładem wyrobu istniejącej w Warszawie od 1862 roku rodzinnej firmy braci Łopieńskich, specjalizującej się w produkcji przedmiotów z brązu, srebra i metali szlachetnych. Wyroby warszawskich odlewników w okresie międzywojennym były uznawane za jedne z najlepszych na polskim rynku, czego potwierdzeniem były między innymi nagrody na wystawach w kraju i za granicą.

Początki firmy sięgają 1862 roku, kiedy Jan Łopieński założył w Warszawie pracownię brązowniczą, cyzelerską i odlewniczą. Przedsiębiorstwo specjalizowało się wówczas w wyrobie produktów ze srebra, w tym: sreber sakralnych, cyboriów, puszek liturgicznych, kielichów, świeczników i kandelabrów. Łopieński był niezwykle zdolnym artystą, wykształcenie i mistrzostwo zdobył, ucząc się w Krakowie, Wiedniu i Paryżu. Niestety w 1880 roku firma zbankrutowała, a Jan Łopieński zatrudnił się w Zakładzie Platerniczym Norblinów. Po czterech latach firmę reaktywowali synowie Jana: Grzegorz, który zajął się techniczną i artystyczną stroną przedsięwzięcia, oraz Feliks, który skupił się na finansach zakładu. Początkowo odtworzona firma działała pod nazwą „Fabryka Wyrobów Bronzowych G. Łopieński – Warszawa”, jednak stosunkowo szybko zmieniono ją na „Bracia Łopieńscy”. W 1900 roku siedziba firmy została przeniesiona do nowego kompleksu fabrycznego przy ul. Hożej. Już w 1912 roku Łopieńscy wraz ze wzrostem popularności swoich produktów mogli pozwolić sobie na wybudowanie kolejnej hali produkcyjnej, wyposażonej między innymi w sprowadzony z Wielkiej Brytanii nowoczesny piec systemu Morgana.

W początkach XX wieku w Warszawie, mimo konkurencji działających blisko stu czterdziestu zakładów zajmujących się produkcją wyrobów z brązu, zakład Łopieńskich pozostał największą tego typu firmą w przedwojennej stolicy i niezmiennie cieszył się największą renomą.

W 1950 roku firma została upaństwowiona i przekształcona w spółdzielnię „Brąz Dekoracyjny”. W tym czasie trwały w Warszawie prace nad odtworzeniem pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach Królewskich. Tadeusza Łopieńskiego zatrudniono wówczas w spółdzielni na stanowisku kierownika artystycznego i technicznego, a Władysława w cyzelarni. Po ukończeniu odlewania monumentu obydwu braci zwolniono z pracy z dożywotnim zakazem wykonywania zawodu.