Chrystus w koronie cierniowej - Ecce Homo

Wizerunki Jezusa związane z wydarzeniami poprzedzającymi Ukrzyżowanie (patrz: E/9393/ML, E/17689/ML) w malarstwie ludowym są sporadyczne. Temat „Ecce Homo”, nawiązujący do słów Piłata „Oto człowiek”, w sztuce chrześcijańskiej przedstawia Chrystusa Ubiczowanego, w koronie cierniowej i często ze związanymi rękoma. Często jest wzorowany na obrazie z sanktuarium przy klasztorze oo. Bernardynów w Alwernii w województwie małopolskim.

Pierwsze wzmianki o słynącym łaskami obrazie Chrystusa Miłosiernego pochodzą z 1453 roku. Znajdował się wówczas w Konstantynopolu, w kaplicy cesarskiej Konstantego XII. Po upadku Cesarstwa przejął go sułtan Mehmed II Zdobywca i umieścił w skarbcu. Obraz, namalowany na płótnie i naklejony na dębową deskę, kilkakrotnie zmieniał miejsce przechowywania, zanim w 1686 roku trafił do klasztoru. Wówczas został podarowany oo. Bernardynom przez księdza Jana Franciszka Michalajskiego, proboszcza z niedalekich Babic. Przyozdobiony wotywną srebrną sukienką w 1700 roku od początku był licznie odwiedzanym miejscem pątniczym, słynącym z licznych łask i cudów. Do sanktuarium Miłosierdzia Bożego przybywali nie tylko okoliczni mieszkańcy i pielgrzymi z Małopolski, Śląska i z Czech, ale także polscy królowie (Jan III Sobieski, Stanisław August Poniatowski), krakowscy kardynałowie, a także arcybiskup Karol Wojtyła.

Ten motyw ikonograficzny miał także zwolenników w polskiej sztuce religijnej. Za najlepszy jest uważany obraz namalowany we Lwowie w 1879 roku autorstwa Adama Chmielowskiego, świętego Brata Alberta. Chrystus na tym płótnie został ukazany na tle antycznej architektury, w półpostaci, okryty szkarłatną szatą, z cierniową koroną na głowie, trzciną w ręce i splątanym sznurem na szyi. Rozjaśnione światło wydobywające się zza filara tworzy wokół jego głowy nimb, a twarz zbroczona krwią wyraża cierpienie – podobnie jak na obrazie nieznanego twórcy z kręgu ludowego, który jako prezent ślubny trafił do biłgorajskiej rodziny sitarzy.