Tarcza szkolna Gimnazjum Krawieckiego Żeńskiego w Lublinie

Państwowe Żeńskie Gimnazjum Krawieckie powstało w roku szkolnym 1935/1936 w wyniku podziału Państwowej Szkoły Przemysłowo-Handlowej Żeńskiej na dwie osobne placówki (patrz nota towarzysząca tarczy szkolnej Państwowego Koedukacyjnego Gimnazjum Kupieckiego). Pierwszym dyrektorem szkoły została nauczycielka języka polskiego doktor Stefania Pfanhauser. Szkoła miała siedzibę przy ulicy Spokojnej 10.

Gimnazjum Krawieckie funkcjonowało do wybuchu II wojny światowej, uczniowie powrócili do niego dopiero sześć lat później. Jednakże w wyniku interwencji Ministerstwa Oświaty budynek zajęło trzyletnie Państwowe Liceum Przemysłu Odzieżowego, w którym mogły się uczyć absolwentki gimnazjów zawodowych i ogólnokształcących.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku poziom lubelskiego szkolnictwa zawodowego był – jak w całym kraju – niedostateczny. W dwudziestoleciu wojennym był stopniowo poprawiany. Oprócz powołanej w 1918 roku Polskiej Szkoły Zawodowej Żeńskiej – z której wywodzi się Gimnazjum Krawieckie – w mieście funkcjonowały: męska Rzemieślnicza Szkoła im. Stanisława Syroczyńskiego kształcąca ślusarzy, tokarzy, kowali i odlewników, Gimnazjum Handlowe Męskie (tak zwana Szkoła Vetterów) czy też Średnia Szkoła Budownictwa (od 1932 roku Liceum Drogowe, Budowlane i Melioracyjne). Ze szkół artystycznych warto wymienić: Szkołę Muzyczną im. Stanisława Moniuszki, połączony z nią w 1930 roku Instytut Muzyczny, Szkołę Muzyczną im. Fryderyka Chopina oraz Wolną Szkołę Malarstwa i Rysunku. Dla pracujących organizowano bezpłatne zawodowe szkoły wieczorowe. W 1933 roku powołano Publiczną Szkołę Dokształcającą Zawodową im. Gabriela Narutowicza.

Po licznych zmianach przeprowadzanych przez następne lata, w 1977 roku powołano Zespół Szkół Odzieżowo-Włókienniczych, kontynuujący do dziś tradycję Gimnazjum Krawieckiego. Placówka ta cieszyła się dużym zainteresowaniem. Aplikującym do szkoły stawiano wysokie wymagania. Na jedno miejsce zgłaszało się do siedmiu kandydatów.