Siekierka z podniesionymi brzegami typu Wrocław-Szczytniki

Jest to wyjątkowy okaz narzędzia/broni odlanego z brązu, charakteryzujący się bardzo wąskim, długim obuchem, który przechodzi w rozszerzone trapezowate ostrze. Smukłą sylwetkę przedmiotu podkreślają znakomicie dobrane proporcje. Siekierka wraz z niewielkim sztyletem oraz kilkuzwojową spiralką ze złota stanowiła wyposażenie grobu z pochówkiem szkieletowym, ulokowanym w kamiennej skrzyni. Odkryto go przypadkowo 4 maja 1933 roku przy krawędzi wybierzyska piachu. Za zgodą właściciela piaśnicy, tuż po odkryciu, znalezisko trafiło do muzeum w Trzebiatowie. W niedługim czasie przekazano je dalej, do Pomorskiego Muzeum Krajowego w Szczecinie (Pommersches Landesmuseum in Stettin), gdzie pozostało do 1944 roku, czyli momentu ewakuacji zbiorów, którą powzięto z uwagi na powtarzające się naloty alianckie. Siekierka, sztylet oraz spiralka zostały wywiezione w głąb Niemiec wraz z wieloma innymi zabytkami. Całe wyposażenie grobu powróciło do Szczecina dopiero w 2009 roku w wyniku polsko-niemieckiej wymiany dawnych zabytków archeologicznych. Grób szkieletowy ze Śliwina, datowany na 2. połowę I do początku II okresu epoki brązu (lata ok. 1700–1500 BC) to jednostkowe znalezisko na Pomorzu Zachodnim, zawierające w swoim składzie przedmioty z brązu i złota. Badania nad początkami epoki brązu w strefie pomorskiej opierają się bowiem głównie na znaleziskach tzw. luźnych (bez znanego kontekstu odkrycia), skarbach przedmiotów brązowych oraz nielicznych grobach, często słabo udokumentowanych.

Dorota Kozłowska