Tłok pieczętny

Wraz z rozwojem średniowiecznych miast pojawiła się konieczność ujęcia funkcjonujących w nich rzemiosł w formy organizacyjne – cechy skupiające rzemieślników tej samej lub podobnych profesji, które miały między innymi prawo uwierzytelniania wydawanych dokumentów odciskiem własnej pieczęci z wyobrażeniem godła cechowego. Pieczęć identyfikowała cech, informowała o profilu działalności poprzez charakterystyczne symbole, rodzaj identyfikatorów umieszczanych w określonym porządku. Doskonałym przykładem takiej tradycyjnej kompozycji jest tłok pieczęci murarzy z Gryfic z 1769 roku. Konstrukcja godła opiera się na leżącej poziomo miarce prętowej z nałożoną kątownicą, na której oparto ramiona cyrkla. Nieodłącznym atrybutem murarzy były również trójkątna kielnia i młotek sztukatorski, które umieszczano zazwyczaj w środkowej strefie godła. Na tłokach często umieszczano daty roczne, będące prawdopodobnie datą wykonania pieczęci. W tym przypadku biegnącą łukowato datę roczną dzieli szczyt cyrkla. Napis w otoku informuje, że pieczęć należy do cechu murarzy z Gryfic. Część pracująca tłoka została osadzona w drewnianej, bogato ryflowanej rękojeści.

Mieszko Pawłowski