Maria Teresa (1717-1780) - portret

Maria Teresa Walburga Amalia Christina von Habsburg usadowiona na ozdobnym fotelu lewą ręką wspiera się o jego poręcz. W tle ciemna draperia, zza której widoczna jest baza kolumny. Niemłoda już kobieta przywdziała głęboko wyciętą, złocistą, wyszywaną perłami i drogimi kamieniami suknię. Na ciasny gorset wyłożony na dekolcie białym woalem zarzuciła ciemnoszafirowy płaszcz podbity gronostajami. Równie wytwornie prezentują się falbaniaste, koronkowe rękawy i przepaski z drogimi kamieniami na obu rękach. Wśród ozdób główną rolę pełnią perły, w uszach i na szyi. Kobietę zwróconą ¾ do widza zdobi osobliwa fryzura.

Maria Teresa przerastała swą epokę, była władczynią o umyśle otwartym, umiejącą znaleźć balans między wymogami etykiety i religii, a zdrowym rozsądkiem. Pomagała jej w tym umiejętność dobierania dobrych doradców, a także rozwaga chroniąca przed podejmowaniem nazbyt ryzykownych decyzji. Nie bez znaczenia było to, że przyszła cesarzowa odebrała staranne wykształcenie ogólne. Lubiła historię, strzelała z łuku i strzelby. Miała również talent muzyczny; grała na fortepianie i wspaniale śpiewała. Zaskarbiła sobie podziw i sympatię poddanych, pozostawiając po sobie legendę „matki kraju”.

Urodziła się 13 V 1717 w Wiedniu jako najstarsza córka cesarza Karola VI Habsburga i Elżbiety Krystyny, księżnej Braunschweig-Wolfenbüttel. Była matką cesarza Józefa II, Leopolda II oraz wydanej za Ludwika XVI Marii Antoniny. Jej małżeństwo z księciem lotaryńskim Franciszkiem I Stefanem, zawarte w 1736 r., dało początek domowi habsbursko-lotaryńskiemu (urodziła 16 dzieci).

Podpisanie pokoju akwizgrańskigo kończącego wojnę o sukcesję austriacką pozwoliło jej skoncentrować się na polityce wewnętrznej. Zapoczątkowała wówczas, w duchu oświeconego absolutyzmu, wielkie reformy, dzięki którym Austria stała się mocarstwem, zaś jej stolica Wiedeń drugim, po Paryżu, ośrodkiem sztuki, kultury, życia towarzyskiego oraz mody w Europie. Zainicjowała w krajach habsburskich politykę ograniczenia przywilejów Kościoła katolickiego. W trosce o podniesienie poziomu oświaty ustanowiła w 1774 r. szkoły ludowe we wszystkich parafiach. W ostatnich latach jej życia coraz częściej do głosu dochodził radykalniejszy w swych metodach i celach Józef II. W roku 1772 Austria razem z Prusami i Rosją dokonała I rozbioru Polski.