Gerydon

Gerydon o okrągłym blacie i spiralnie toczonej wąskiej nodze wspartej na okrągłej podstawie opatrzonej trzema kulistymi nóżkami. Noga i podstawa pomalowane na czarno. Blat fornirowany drewnem orzechowym, ozdobiony intarsją i inkrustowany kością z centralnym motywem ośmioramiennej gwiazdy, ułożonej z naprzemiennie układanych czarnych i białych trójkątów, wpisanej w okrąg wytyczony cienką, czarno-białą żyłką, i wyznaczającej podział blatu na osiem sektorów. Blat przy brzegu ozdobiony dodatkowo wąskim naprzemiennie układanym czarno-białym pasem.

Tego typu sprzęty popularne w całej Europie od połowy XVII wieku służyły do wysokiego ustawiania świeczników w celu lepszego oświetlenia. Z czasem zaczęły pełnić także funkcję podstaw pod dekoracyjne wazy, wazony z kwiatami czy tace na bilety wizytowe i w takich zastosowaniach były bardzo popularne na początku XIX wieku. Gerydony występowały najczęściej w parach. Nazwa wywodzi się pod postaci Guéridona, występującego w siedemnastowiecznych francuskich komediach i piosenkach. Po raz pierwszy postać ta pojawia się w 1614 roku w farsie pt. Conférence d'Antitus, Panurge et Guéridon jako chłop z okolic Poitou, ale z czasem imieniem tym zaczęto nazywać w utworach satyrycznych różne osoby, z których się naśmiewano. W jednej z wersji Guéridon trzymał pochodnię, podczas kiedy inni bohaterowie bawili się i tańczyli. Zapewne stąd zrodziło się skojarzenie z niewielkim meblem służącym do celów oświetleniowych. Wczesne gerydony mają czasem stopę w formie rzeźby Maura.

Mebel stanowi parę z gerydonem o numerze Wil.2874.