Lampka oliwna

Lampki oliwne od najdawniejszych czasów służyły człowiekowi jako źródło sztucznego oświetlenia. W zbiorach Muzeum Narodowego w Lublinie znajdują się cztery lampy antyczne. Są to elementy kolekcji pochodzącej prawdopodobnie z czasów przed II wojną światową. Mogły być przechowywane w Collegium Bobolanum, obecnie Szpital Wojskowy przy Alejach Racławickich w Lublinie.

Jest to lampa w kształcie czarki, tak zwana Tiegellampe. Została wykonana z szarej gliny bez angoby. Jej kształt charakteryzuje się wysokim wylewem i dużym otworem oliwnym. Ramiona są wąskie i spadziste, zbiornik wysoki, okrągły, stopka okrągła, niewysoka. Nie jest zachowana kompletnie. Brakuje imadła i palnika od nasady.

Taka forma lampy przez długi czas była popularna na terenach europejskich i bliskowschodnich. Jej datowanie można określić na czasy od IV do VI wieku n.e. (Europa) i VII–VIII wieku (Bliski Wschód).

Lampy takie jak opisywany egzemplarz toczono na kole garncarskim. Były przeznaczone do użytku codziennego. Lampki z okresu rzymskiego zazwyczaj były w kształcie miseczek z dzióbkami i z uchwytami. Zdobione były w różne motywy, począwszy od motywów kwiatowych, poprzez wizerunki bogów, walki gladiatorów, sceny erotyczne, a skończywszy na zwykłych scenkach rodzajowych.