Tancerz - figurka z cokołem

Rzeźba przedstawiająca niezidentyfikowaną postać na podstawce, wykonana z korzenia drzewnego. Cechą charakterystyczną tego typu przedmiotów jest ich oszczędne i dość surowe opracowanie. Miało to na celu ukazanie naturalnego piękna surowca i jego niepowtarzalność. W tym przypadku artysta wykorzystując kształt wybranego materiału precyzyjniej wyrzeźbił tylko twarz postaci. Niezwykle powściągliwe opracowanie materiału znacząco utrudnia jednoznaczne określenie tematyki przedstawienia. Podstawka została wykonana z nieopracowanego korzenia. Tył rzeźby prezentuje niejednorodną, niepowtarzalną strukturę naturalnego materiału rzeźbiarskiego.

Historia rzeźbienia w korzeniu drzewnym sięga w Chinach czasów najdawniejszych. Stanowiło ono jedną z tradycyjnych form sztuki ludowej. Istnieją pewne zasady stosowane przy tworzeniu przedmiotów z korzenia. Podstawą jest uznanie wyższości i doskonałości natury, umiejętność wykorzystania cech naturalnych danego materiału do tematyki dzieła i odpowiednie jego opracowanie. Istotne jest również zachowanie kształtu kompozycji nawiązującego do trójkąta bądź też innych figur geometrycznych. Bardzo ważne pozostaje twórcze i jednocześnie pokorne podejście do materiału rzeźbiarskiego – tak, by człowiek nie przyćmił natury, a tchnął w nią swego artystycznego ducha.

Dawne zapisy inwentarzowe i archiwalna dokumentacja fotograficzna pozwalają na twierdzenie, że obiekt ten znajduje się w kolekcji wilanowskiej od 1. połowy XIX w. Był elementem wyposażenia nieistniejących już Pokojów Chińskich na piętrze korpusu pałacu, zaaranżowanych przez Stanisława Kostkę Potockiego. Obecnie w zbiorach muzealnych znajduje się dziesięć figurek z korzenia drzewnego. Kolekcjonowanie tego typu przedmiotów związane było z modą i fascynacją sztuką dalekowschodnią.