Znalezienie Mojżesza

Scena ze Starego Testamentu przedstawiona jest w przyjemnej pastelowej tonacji. Obraz ukazuje znalezienie Mojżesza przez córkę Faraona. Na tle ruin antycznej budowli widoczne stopnie z fragmentem bazy kolumny na cokole. W centrum kompozycji orszak córki faraona (trzy służące i paź podtrzymujący płaszcz) przedstawionej w błękitnych, powłóczystych szatach z koroną na głowie. Wskazuje ona ręką na kobietę stojącą w wodzie, w jasnoniebieskim stroju, z obnażonym ramieniem i piersiami. Wyławia ona koszyk z niemowlęciem w powijakach, chcąc podać go jednej z towarzyszek – kobiecie w zielonej szacie. Postaci oraz ich otoczenie przedstawione zostały z jednakową starannością i raczej pobieżnie.

Zastosowana technika gwaszu pozwala domniemywać, iż obraz mógł być szkicem do (prawdopodobnie większego) obrazu. Stosuje się w niej farby wodne z domieszką kredy lub bieli (od XIX wieku ołowiowej lub cynkowej), co nadaje jej właściwości kryjące. Spoiwem jest guma arabska. Jako podłoże stosowano zazwyczaj papier barwny i biały, pergamin i kość słoniową. Technika gwaszu zbliżona jest do akwareli, jednak różni się od niej tym, że gwasze są farbami kryjącymi, nie zaś transparentnymi. Po wyschnięciu gwasz przypomina pastel.

Technika ta była znana w Europie od średniowiecza (w iluminacjach manuskryptów), stosowana później głównie w XVII i XVIII w. w malarstwie miniatur portretowych. Popularna jest do dziś, spotykana głownie w ilustracjach do książek.

Obraz pochodzi prawdopodobnie z kolekcji Aleksandry i Augusta Potockich.