Stół

Stół z prostokątnym blatem o ściętych narożach, na jednej ośmiobocznej nodze wspartej na czteroramiennej podstawie na złoconych nóżkach w formie lwich łap. Trzon nogi został ozdobiony trzema pasami złoconej dekoracji w formie akantowych fryzów. Górna krawędź blatu ujęta w lekko wystającą poza obrys cargi złoconą ramę w formie plastycznego pasa liści akantu. Carga od dołu obwiedziona została lekko wysuniętym do przodu wąskim i gładkim paskiem, oraz udekorowana płaskorzeźbionymi plakietkami z drewna złoconego: pośrodku dłuższych boków z motywem kwiatowej rozety ujętej po bokach przez symetrycznie zwinięte w kształt liry liście akantu a na ściętych narożnikach motywami kwiatu z dwoma liśćmi po bokach, ujętych w wąską ramkę z połączonych półkoli. W jednym z dłuższych ramiaków cargi znajduje się głęboka szuflada, wyłożona wewnątrz fornirem i opatrzona dwoma płaskimi wzdłużnymi listwami w dnie, co może sugerować, że kiedyś wewnątrz znajdowały się wkładane pudełka.

Stół stanowi element kompletu mebli salonowych, na który poza nim składa się kanapa (Wil.4089), dwa fotele (Wil.4091, Wil.4092) i sześć krzeseł (Wil.4093–Wil.4098). Mebel stanowi przykład estetyki empirowej, charakterystycznej dla początku XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, fornirowanych drewnem, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała kolor brązowych lub mosiężnych okuć, często złoconych, a w tym przypadku imitowanych przez złocone drewniane detale.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.