To mogło zdarzyć się także i teraz

Rysunek ilustrujący fragment reportażu Hanny Krall „Wyjątkowo długa linia” (Kraków 2004), pt. „Szałas”. Opisuje on moment śmierci Mosze Mordechaja, ostatniego rabina z miejscowości Turzysko, który artystka przedstawiła na innej ilustracji z tego cyklu – MPOLIN-M1197. Tu jednak Wójcik pokazała proces wywożenia ludności żydowskiego pochodzenia do Lasu Krępieckiego, gdzie została ona rozstrzelana. Według przekazu świadków do lasu w pobliżu wsi Krępiec położonej niedaleko Lublina hitlerowcy zwozili ludzi ciężarówkami nad przygotowane doły – mogiły i dokonywali masowych egzekucji. Do pierwszej z nich doszło 3 maja 1940 roku, a największe nasilenie miało miejsce w 1942 roku w związku z likwidacją społeczności żydowskiej Lublina. Wtedy nie były jeszcze gotowe komory gazowe w obozie na Majdanku, więc to w Lesie Krępieckim Niemcy rozstrzeliwali kilkusetosobowe grupy więźniów obozu chorych na tyfus. Byli to głównie polscy, słowaccy, czescy i niemieccy Żydzi. Kiedy zaś w 1942 i 1943 roku wydajność krematorium tego obozu była niewystarczająca, w Lesie Krępieckim Niemcy zbudowali ruszty spaleniskowe. Na podwoziach samochodowych palono ciała osób zamordowanych w komorach gazowych, a także zwłoki osób zgładzonych w egzekucjach dokonanych na miejscu.

MBK