![E/17690/ML Obrazy na płótnie, pochodzące z chorągwi. Format prostokątny.
MATKA BOSKA Z DZIECIĄTKIEM I IKONĄ (?)
Przedstawienie Madonny z Dzieciątkiem w typie opiekunki (Eleusa), ukazujące Marię, która trzyma w ramionach młodzieńczego Chrystusa. Obie postaci są skryte pod wspólną białą szatą z bogatą roślinną dekoracją w kolorze złotym, z łańcuszkami, złoto-brązowymi 6 okrągłymi medalikami (wotami ?), czerwonymi serduszkami w trzech parach. Na szacie, przypięty okrągłymi przypinkami na ramionach MB i Dzieciątka, widoczny jest różaniec (?) o białych paciorkach spływający ku dołowi. Od tych samych przypinek wokół postaci, nad ich głowami widoczny jest różaniec o czarnych paciorkach, stojący sztywno.
Spod szat są widoczne dłonie: prawa MB i lewa Jezusa. Centralnie poniżej dłoni MB, jakby zawieszony, jest mały obrazek (ikona?) z Madonną z Dzieciątkiem, także w typie Eleusa. Na nim, na jasnym tle, MB z niebieskiej szacie wierzchniej i czerwonej spodniej, trzyma na lewym ręku Dzieciątko w białej sukience i czerwonym płaszczu. Wokół głów białe aureole. Twarze zaznaczone schematycznie.
Twarze głównych postaci o jasnej karnacji, malowane gładko. Włosy ciemnobrązowe. Na głowach złoto-czerwone korony, przypominające korony księstwa halicko-wołyńskiego; MB z 2 czerwonymi elementami okrągłymi, Dz z 3. Wokół głów białe aureole ozdobione, równomiernie po obwodzie, małymi koralikami-perełkami. Tło ciemnozielone z ciemnymi nieregularnymi kreskami.
POKŁON TRZECH KRÓLI
Przedstawienie pokłonu Trzech Króli przed Madonną z Dzieciątkiem, ukazane na tle bliżej nieokreślonego górskiego krajobrazu z palmami i białymi murami miasta oraz z fragmentem drewnianych zabudowań na pierwszym planie, przez których okno świeci poświatą widoczna na niebie gwiazda. Po lewej stronie, pod dachem stajenki (?) siedzi na ławce MB z małym nagim Jezusem, owiniętym w białą tkaninę. Ubrana jest w czerwono-k](/brepo/panel_repo/2022/04/16/ei1bgy/contain-360-1000-max-e-17690-ml-001.jpg)
Matka Boska z Dzieciątkiem i ikoną. Pokłon Trzech Króli
1890 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sztuka Ludowa Lubelszczyzny (XVII – 1. połowa XX wieku)
Kult maryjny został zatwierdzony przez sobór w Efezie w 431 roku. Od tego czasu na całym świecie znajdują się liczne sanktuaria z cudownymi obrazami przedstawiającymi Maryję w różnych typach ikonograficznych, na przykład: Hodegetria, Eleusa czy Ornata. Na wschodnich terenach Polski kult Matki Bożej nazywano duszą prawosławia. Chełmska ikona, namalowana na płótnie naciągniętym na cyprysową deskę, należy do najstarszych przedstawień Bogarodzicy.
Według legendy ikonę tę jako element posagu miała przywieźć w 998 roku z Bizancjum księżniczka Anna, a następnie ofiarować ją księciu Włodzimierzowi I, który w 1001 roku wzniósł dla niej cerkiew na Wysokiej Górce Chełmskiej. Zapiski kronikarskie zaś wskazują na Teodorę, siostrę księcia halickiego Daniela I Romanowicza, która sprowadziła ikonę z Kijowa do Chełma w połowie XIII wieku. Źródła podają też, iż jej brat polecił ozdobić obraz szlachetnymi kamieniami i złotym okładem. Był także fundatorem prawosławnej świątyni, na miejscu której wznosi się dzisiejsza bazylika Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Po podpisaniu w 1596 roku unii brzeskiej i wprowadzeniu obrządku greckokatolickiego miasto i cerkiew znalazły się pod opieką unitów. W połowie XVII wieku, w czasie powstania Chmielnickiego, ikona na chwilę powróciła do prawosławnych. W 1651 roku została przewieziona do Warszawy, by towarzyszyć wyprawom wojennym króla Jana Kazimierza i Michała Korybuta Wiśniowieckiego oraz przyczyniać się do zwycięstwa w bitwach, między innymi pod Beresteczkiem. Od tego momentu zaczęto nazywać ją Madonną Wojenną. Według doniesień przez rok zanotowano około siedmiuset łask i cudów z udziałem obrazu, który w 1765 roku, katolickim zwyczajem, został koronowany.
Po kasacie unii w 1875 roku świątynię zamieniono na sobór, a ikona przeszła w ręce prawosławnych, by czterdzieści lat później zostać wywieziona przez duchownych, ewakuujących się wraz z cofającym się frontem I wojny światowej, w głąb Rosji. W 1919 roku w ołtarzu głównym, już kościoła rzymskokatolickiego, umieszczono znalezioną na strychu świątyni kopię, którą dwadzieścia lat później zastąpiono nową. Replika obrazu, sporządzona przez chełmskiego malarza Władysława Ukleję, była koronowana trzykrotnie. Odnaleziony oryginał obecnie znajduje się w Muzeum Ikony Wołyńskiej w Łucku.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 75.5 cm, szerokość: 43.5 cm
Rodzaj obiektu
ikona, malarstwo
Technika
technika malarska, oleografia
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1890 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
1845 — 1855
Muzeum Narodowe w Lublinie
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Okręgowe w Toruniu
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna