Chorągiew Mahometa w czasie wyprawy pod Wiedeń przez króla Jana III-go w roku 1683-o zdobyta

Litografia barwna ukazuje prostokątną chorągiew, zakończoną „w ząb”, na której naniesiona jest złota dekoracja składająca się z napisów, motywu Zulfikara (miecza należącego do proroka Mahometa, a następnie do jego przybranego syna), dwóch rzędów medalionów ora dekoracyjnych okręgów symbolizujących słońce i księżyc. Ponad chorągwią odbity został napis o treści: Chorągiew Mahometa w czasie wyprawy pod Wiedeń przez Króla Jana IIIgo w Roku 1683o Zdobyta. U dołu znalazły się dodatkowe informacje na temat przedmiotu: Długość Chorągwi 21. Stóp: Szerokość 10. Stóp, a po obu stronach, drobną czcionką – Rysowane z natury i ryte na kamieniu przez K. Stolzman p: poru: Artyleryi, w Warszawie w Sztabie Kwatermistrzostwa G.go Woyska Polskiego. 1819. Utrwalona na litografii chorągiew – cenna pamiątka triumfu odniesionego w 1683 przez zrzeszone wojska chrześcijańskie pod dowództwem Jana III nad Turkami – zachowała się do dziś dnia w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu. Niezwykłe są losy przedmiotu, który – wbrew temu co sugeruje zawarty na odbitce napis – zdobyta została w trakcie bitwy pod Parkanami, która rozegrała się 9 października tego samego roku. Jan III podarował ją do bazyliki Santa Casa di Loreto (bazylika Świętego Domu Madonny loretańskiej), gdzie przechowywana była prawie do końca XVIII wieku. W związku z wkroczeniem do Włoch Legionów Polskich obiekt przeniesiony został na rzymski Kapitol i przekazany generałowi J.H. Dąbrowskiemu. Po sprowadzeniu do Polski znalazła się pod opieką Towarzystwa Przyjaciół Nauk, by po Powstaniu Listopadowym trafić jako skonfiskowane dobro do Rosji. Do Polski chorągiew powróciła na mocy traktatu ryskiego podpisanego w roku 1926 – dokumentu, który przyczynił się do restytucji wielu cennych skarbów narodowych, szczególnie bibliotecznych, wywiezionych na wschód w dobie zaborów. Litografia powstała w drukarni Sztabu Kwatermistrzostwa Generalnego przy ulicy Długiej, w Warszawie, która działała w latach 1818-1830.