Konsolka

Niewielka konsolka ścienna, w formie rozbudowanego liścia akantu ułożonego w kształt litery S. Górny łuk o większym promieniu podtrzymuje drugi spłaszczony, owalny w zarysie liść tworzący blacik o nieregularnie postrzępionych krawędziach. Dolny łuk o wiele mniejszy tworzy dekoracyjną wolutę. Całość pełnoplastycznie rzeźbiona, ażurowa, złocona i polerowana do połysku.

Tego typu niewielkie elementy wyposażenia wywodzą się z klasycznego detalu architektonicznego, jakim jest wspornik. W architekturze element ten używany najczęściej parami lub w większej ilości służył do wspierania elementów poziomych jak belki, gzymsy, balkony. Konsolki służyły do eksponowania cennych przedmiotów niewielkich rozmiarów, jak porcelanowe figurki czy niewielkie naczynia. Większe konsole ścienne częstokroć służyły jako podpora pod zegary typu kartel.

Opisywana konsolka kompozycyjnie jest lustrzanym odbiciem konsolki o numerze Wil.3990, z którym stanowi parę.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1963 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.