Waza serwisowa (z herbem Lubomirskich)

Waza serwisowa z herbem Lubomirskich Szreniawa. Waza z serwisu obiadowego w stylu klasycystycznym wykonanym w manufakturze porcelany w Wiedniu około 1806 -1807 r. Wytwórnia ta powstała w 1718 r. jako druga w Europie, po Miśni manufaktura porcelany, działała do 1864r. Serwisy obiadowe, śniadaniowe, do herbaty, kawy i czekolady stanowiły zasadniczą część produkcji wiedeńskiej wytwórni, zwłaszcza od 4 ćw. XVIII w. Powyższa waza jest półkolista, na owalnej stopie, z łamanymi górą uchwytami zakończonymi liśćmi u górnej nasady, z namiotową pokrywą z uchwytem w kształcie szyszki. Na brzegach i uchwytach waza zdobiona jest złoconymi paskami, które u nasady brzuśca i trzonu przechodzą w dekoracyjne płomienie. Po obu stronach brzuśca i pokrywy malowany herb Lubomirskich Szreniawa z krzyżem maltańskim. Waza ta została zakupiona przez muzeum w Łańcucie w 1968 r. od Romana Potockiego, syna Romana, wnuka Józefa Potockiego (1862-1922), który był bratem Romana Potockiego (1851-1915), właściciela łańcuckiego zamku. Na spodzie wazy malowany jest czarną farbą monogram wiązany HL. Zapewne serwis, którego część stanowiła waza należał do Henryka Lubomirskiego (1777-1850), który był wychowankiem księżny Izabeli Lubomirskiej (1736-1816), właścicielki łańcuckiego zamku. Henryk Lubomirski był kawalerem maltańskim od 1796r.

Barbara Trojnar