Forma z zającem

Forma składa się z dwóch połączonych zawiasami połówek, które tworzą przestrzenną sylwetkę siedzącego królika. Obie części wyposażono w rygielki, umożliwiające ich zamknięcie. Na każdej z połówek wybito numer 33.

W XIX wieku formy do wypieków były nieodłącznym elementem kuchennego wyposażenia w zamożnych gospodarstwach domowych, służąc do przygotowywania ciast, bab, pasztetów i innych wypieków o efektownym kształcie. Wykonywano je głównie z miedzi, cynku lub cyny, co zapewniało równomierne przewodnictwo ciepła i umożliwiało precyzyjne odwzorowanie dekoracyjnych detali. Zdobnictwo form odzwierciedlało nie tylko estetyczne gusta epoki, ale także aspiracje społeczne właścicieli — złożoność kształtu i obecność sygnatur często świadczyły o ich luksusowym charakterze. Formy te były zarówno narzędziami pracy, jak i nośnikami stylu, a ich obecność w kuchni podkreślała rangę kulinariów w życiu codziennym i towarzyskim. Dziś stanowią cenne źródło wiedzy o dawnych technikach piekarniczych oraz kulturze materialnej XIX wieku.