Praska

Praska do zgniatania ziemniaków z blachy cynowanej pochodzi z początku XX wieku, z kolekcji Potockich. Praska złożona jest dwóch ruchomych części połączonych prętem, tworzącym rodzaj dźwigni (zawiasu). Dolna część w kształcie spłaszczonego trójkąta  o dziurkowanych dłuższych bokach przechodzi w uchwyt w postaci dwóch rozklepanych prętów o zaokrąglonych brzegach i ozdobnym zakończeniu z otworem do zawieszania. Część górna złożona z elementu zgniatającego (lekko wypukłego) połączona jest z uchwytem za pomocą dwóch trójkątnych płaskowników. Kuchnia, według niektórych opinii to nie tylko miejsce, w który przygotowane są potrawy, ale to serce domu, gdzie wszyscy się spotykają, wymieniają uwagi, pomysły, miejsce w którym spaja się rodzina. W bogatych domach, dworach, pałacach były kuchnie wszechstronnie  wyposażone nie tylko w różnego rodzaju paleniska, piece (piec do pieczywa, ciast, mięsa, rożna), ale i akcesoria typu garnki, patelnie, rondle. W zamożnych domach bywało po kilka kuchni spełniających specjalistyczne funkcje oraz często osobne pomieszczenie po parzenia kawy. W skład wyposażenia kuchni wchodziły przeróżne naczynia (często bogato zdobione) przeznaczone do przygotowywania różnych potraw jak wanienki do ryb, rondle, saganki, kociołki, czajniki oraz bogato zdobione formy do legumin, budyniów, ciast (formy do bab), galaret czy tasaki służące do rozdzielania mięsa m.in. tak jak w muzeum zdobione sylwetkami zwierząt czy ich głów. W każdej kuchni nie mogło też zabraknąć praski do ziemniaków, tak potrzebnej przy przygotowywaniu różnego rodzaju klusek, używanej zresztą i dziś, pomimo wynalazku różnego rodzaju robotów kuchennych. Omawiana praska jest eksponowana na Korytarzu Wschodnim II piętra zamku wśród naczyń kuchennych, będących pozostałością po nieistniejących kuchniach zamkowych.

Przemysław Kucia