Spodek z dekoracją plastyczną

Kolisty spodek z białej, szkliwionej porcelany. Dekoracja naczynia jest wyjątkowo subtelna – składają się na nią trzy delikatne, plastyczne gałązki róży nałożone z tzw. wolnej ręki, czyli uformowane ręcznie (lub z niewielką pomocą form gipsowych np. na listki) i nałożone na powierzchnię naczynia. W kolekcji wilanowskiej znajduje się także czarka do kompletu. Oba naczynia to wyjątkowej urody wczesne wyroby wytwórni porcelany w Miśni, powstałe już w latach 1715-20. Sposób wytwarzania porcelany został wprawdzie odkryty, ale na początku istnienia fabryki bardzo potrzebowała ona zdolnych artystów, którzy projektowaliby przedmioty z nowo odkrytego tworzywa. Skoro sam materiał stanowił w Europie nowość, nie było więc wyspecjalizowanych w nim artystów. Wobec tego krótko po założeniu manufaktury pracowali dla niej twórcy związani z różnymi dziedzinami – do opracowywania modeli zaangażowany został m.in. Johann Jakob Irminger (1635-1724), złotnik Augusta II Mocnego. To dzięki niemu wiele naczyń ma kształty wzorowane na wyrobach metalowych. We wczesnej fazie istnienia manufaktury miała ona także wiele kłopotów z kolorową dekoracją na naczyniach – nie opracowano jeszcze receptur na farby odpowiednie do malowania po porcelanie. Irminger wprowadził więc do produkcji naczynia zdobione trójwymiarowymi bukietami, pnączami winorośli, liśćmi akantu i lauru, które były na tyle dekoracyjne, że mogły zostać pozostawione bez dekoracji malarskiej. Takie zdobienia nakładane na powierzchnię naczynia w nazywane są od jego nazwiska „Irmingersche Belege”.

Agnieszka Żuber