Sypialnia Pokój 67 II piętro (Pokój Vilner)

Nazwy historyczne: „Pokoy N 16” (1802), "Apartament Trzeci" (1862)
Nazwy inne: Pokój 67 II piętro, Pokój Vilner
Czas powstania: konstrukcja ścian - 1629-42 r.; malowidło ścienne - 1771 - 1785 r.; sufit ze sztukateriami XIX/XX w.
Architekci: nieznani
Artyści: nieznani

Pokój usytuowany w narożu północno – wschodnim na II piętrze zamku, wejście przez drzwi z Korytarza Północnego. Pomieszczenie w kształcie kwadratu o ściętym narożu północno – wschodnim. Drzwi wejściowe dwuskrzydłowe, płycinowe, malowane od strony pokoju. W ścianie zachodniej drzwi jednoskrzydłowe, stanowiące łącznik z sąsiadującym Pokojem Kawalerskim, w narożniku północno – wschodnim drzwi jednoskrzydłowe prowadzące po krótkich jednobiegowych schodach do pomieszczenia w wieży czyli  łazienki. Pokój posiada trzy okna, dwa w ścianie północnej i jedno w ścianie wschodniej. Okna są kwadratowe, zamknięte łukiem odcinkowym, dwuskrzydłowe z zamocowanym drewnianym płotkiem. Sufit z podwójnym profilowanym gzymsem i wklęsłą fasetą. Ściany malowane w kolorze ciepłej szarości, faseta i wnętrze znajdującej się na suficie rozety –  w kolorze zgaszonego różu. Podłoga z parkietu dębowego ułożonego w jodełkę. W pomieszczeniu znajduje się dwukondygnacyjny piec z gzymsowaniem wieńczącym obie kondygnacje. Piec oblicowano małymi białymi kaflami z ażurową dekoracją, wyposażono w ozdobne drzwiczki z płytek miki wprawionych w metal z obudową mosiężną. Podczas prac konserwatorskich w pokoju natrafiono na warstwę polichromii iluzjonistycznej pochodzącej z czasów budowy Zamku. Według inwentarza z 1862 r. pomieszczenie to wchodziło w skład „Apartamentu Trzeciego”, zajmowanego przez pewny czas przez Józefa Potockiego. Większe prace remontowe i konserwatorskie prowadzone były w latach modernizacji i wymiany centralnego ogrzewania (1959 r.). W 1974 r. na podstawie zachowanych zdjęć odkryto na ścianach fragmenty tkanin lub tapet zakończone dekoracją bordiurową z motywem kwiatowym. Pod tą warstwą odnaleziono fragmenty starszych malowideł. Dzięki pracom konserwatorskim odkryto na ścianie wschodniej zamurowaną wnękę okienną. W latach 70 XX w. urządzono tu pokój poświęcony pracom i zbiorom Marii Reginy Vilner (już nieżyjącej)  absolwentki ASP w Paryżu, były to zbiory, które podarowała Muzeum – Zamkowi w Łańcucie. Na ten zbiór składały się: porcelana ręcznie przez nią malowana, wykonane przez nią serwetki, hafty jej autorstwa na meblach (kanapa, fotele, krzesła) oraz duży zbiór malarstwa olejnego. W skład zbioru wchodziły też srebra użytkowe firm duńskich (zdobione motywami dalekowschodnimi), fortepian, stół. W latach 90 XX w. pokój służył jako sala wystawowa, później został przekształcony w magazyn i taką funkcję pełni do dziś.

Podstawowa bibliografia:
•    Kossakowska – Szanajca Zofia, Majewska – Maszkowska Bożena, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964.
•    Omilanowska Małgorzata, Jakub Sito, Łańcut i okolice, [w]: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1994.
•    Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, Lwów 1933.
•    Potocka Elżbieta, , Łańcut - wspomnienia od roku 1885 do roku 1915, [Pamiętnik, maszynopis w zbiorach Muzeum-Zamek w Łańcucie].
•    Kompleksowa Konserwacja wystroju wnętrz, Dokumentacja opisowa, 2014 – 2016, AC Konserwacja Zabytków.


Opracowanie: Przemysław Kucia