Talerz

Porcelanowy okrągły talerz dekorowany w stylu „chińskie imari”. Centralną część lustra zajmuje motyw rozwiniętego zwoju ze sceną pejzażowo-architektoniczną i ukwiecona gałązka śliwy. Detale tych dwóch zdobień częściowo się łączą i tworzą spójną całość. Uskok naczynia zdobi ciągły ornament przypominający szachownicę, z oczkami wypełnionymi zgeometryzowanymi kwiatami oraz cztery rezerwy, czyli pola z wyodrębnioną krawędzią, wypełnione dekoracją – w tym przypadku taoistycznymi symbolami przeplecionymi wstęgami. Kołnierz talerza zajmują cztery kompozycje– dwie z księgą i zwojami, dwie z instrumentem muzycznym – wzbogacone ukwieconymi gałązkami. Spód kołnierza ozdobiono dwoma delikatnymi rzutami gałązek śliwy.

Dekorację talerza cechuje wyrafinowana i nieco oszczędna stylistyka. Charakter zdobień nawiązuje do bogu, motywu zaczerpniętego z kultury dawnych Chin, z okresu dynastii Song panującej w latach 960–1279, oraz do motywów z chińskich systemów filozoficzno-religijnych.

„Chińskie imari” to przedmioty wykonane w chińskich manufakturach, których zdobnictwo czerpie z kolorystyki wytwarzanej wcześniej przez Japończyków porcelany. Japońskie imari produkowano głównie w Arita na wyspie Kiusiu od około połowy XVII wieku z przeznaczeniem na eksport na rynek europejski. Określenie „imari” pochodzi od nazwy portu, z którego wypływały japońskie statki wypełnione pięknymi przykładami japońskiego rzemiosła artystycznego.

Talerz należy do historycznej kolekcji wilanowskiej; przypuszczalnie zdobił wnętrza dawnych Pokoi Chińskich urządzonych na piętrze korpusu pałacu według koncepcji Stanisława Kostki Potockiego.