Ludwik XIV (1638-1715) - portret

Graficzny portret króla Francji Ludwika XIV z dynastii Bourbonów oparty jest na malarskich pierwowzorach autorstwa Hyacinthe’a Rigaud (1659-1743). Malarz ten zasłynął szczególnie jako portrecista członków królewskiego dworu i arystokracji. Jego prace są brawurowe pod względem malarskim, a także charakterystyczne pod względem sposobu ujmowania postaci w konwencji reprezentacyjnej.

Prezentowana rycina oparta jest na wizerunku króla ukazanego w pełnej postaci. Portret ów, zachowany w zbiorach Luwru (https://collections.louvre.fr/en/ark:/53355/cl010066115), wyposażony jest w liczne atrybuty, które definiują wyjątkowy charakter uwiecznionego modela. Rycina ukazuje króla w popiersiu, jednak o zbliżonych cechach fizjonomicznych co na obrazie, w podobnej peruce. Inaczej jednak niż w malarskim wizerunki, w rycinie król ukazany jest w zbroi, na którą narzucony jest pofałdowany płaszcz.
W obramieniu imitującym kamienną ramę umieszczony został napis: LUDOVICUS XIV. FRANCIA ET NAVAR. REX CHRISTIANISS., a u jej dołu widnieje herb królewski zwieńczony regaliami, otoczony łańcuchem Orderu Ducha Świętego. Kompozycję dopełniają przedmioty nawiązujące do cnót, zasług i dokonań monarchy; po lewej stronie panoplia symbolizujące sukcesy militarne, po prawej przedmioty związane ze sztukami pięknymi i nauką, które odnoszą się do mecenatu królewskiego nad tymi dziedzinami.

Autorem ryciny jest norymberski rytownik i wydawca, Christoph Weigel (1654-1725), o czym świadczy podpis na dolnym marginesie kompozycji – C. Weigel Excudit.

Rycina z portretem Ludwika XIV jest nabytkiem do kolekcji wilanowskiej. Jest to zarówno ciekawy dokument ikonograficzny (w zbiorach wilanowskich obrazów zachował się zbliżony portret króla, obiekt Wil.1138, o odwróconej kompozycji), ale też obiekt znaczący historycznie. Rządy Ludwika XIV  we Francji objęły lata panowania Jana III (1674-1696); kontakty polityczne i dyplomatyczne dworów francuskiego i polskiego były w tym czasie intensywne i niezwykle dynamiczne, zależnie od okresu – sojusznicze, bądź – w okresie odsieczy wiedeńskiej i po niej – zdecydowanie chłodne.