Lubomirska Teofila z Ossolińskich (1622-1687) - portret

Portret przedstawia Helenę Teklę z książąt Ossolińskich księżną Lubomirską (ok. 1620/22-1687), córkę Jerzego Ossolińskiego (1595-1650), podskarbiego nadwornego, wojewody sandomierskiego, podkanclerzego, następnie kanclerza koronnego, i jego żony Izabeli z domu Daniłowicz, żonę (ślub: 7 lipca 1637 r.) Aleksandra Michała Lubomirskiego (ok. 1614-1677), wojewody krakowskiego, matkę Józefa Karola Lubomirskiego (1638-1702), marszałka wielkiego koronnego.

Księżna została sportretowana w średnim wieku, w połowie postaci (głowa 3/4 w prawo), w ubiorze przywołującym skojarzenie z jej wdowim stanem: w czarnej dekoltowanej sukni i z dużym czarnym kwefem na głowie. Prawą rękę opiera na złocistej urnie - klasycznej w formie, z napisem w języku francuskim na otoku. U dołu z lewej na barokowej tarczy pod mitrą książęcą widoczny napis: „Teophila Com: de Tenczyn Ossolinska, Ale. X nd. Pr: Lubom: Palatin Craco Consors”. Tło ciemne, jednolite.

Pierwowzór dla obrazu ze zbiorów wilanowskich stanowi Portret Heleny Tekli z Ossolińskich Lubomirskiej nieznanego malarza, pochodzący z kolekcji Potockich z Krzeszowic (w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, nr inw. 128823 MNW; 1677-81, technika olejna, płótno, 119 x 89 cm).

Helena Tekla z Ossolińskich Lubomirska; Jerzy Ossoliński; urna; Izabela z Daniłowiczów Ossolińska; historyczna kolekcja wilanowska; historyczna kolekcja krzeszowicka Potockich.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek