Wywózka dzieci

„Akcję na dzieci”, czyli planową wywózkę wszystkich niepracujących – starców i dzieci – do obozu zagłady w Bełżcu, Stern rytował trzykrotnie, por.: Wysiedlenie dzieci z getta (1945), Wywózka dzieci (1947). Ryte grubą, prostą, lecz pełną ekspresji kreską linoryty są zapisem zapamiętanych przez niego scen: odbierania siłą rodzicom przerażonych dzieci, rozpaczy matek starających się przebłagać obojętnych oprawców; zastygłej z bólu nad zabitym dzieckiem żydowskiej Niobe; opustoszałych ulic, których środkiem wynędzniali mężczyźni ciągną zapełnione dziećmi drabiniaste wozy, a jedynymi widzami tego tragicznego pochodu są żydowski policjant i niemiecki żołnierz.