Stół - biurko

Stół-biurko to mebel gabinetowy łączący zgodnie z nazwą dwie funkcje: stołu i biurka. Francuska nazwa bureau-plat precyzuje jego charakterystykę określeniem płaskie biurko. Konstrukcję stołu, w której prostokątny blat spoczywa na  prostej ramie oskrzynienia z  czterema nogami wzbogacono o trzy szuflady mieszczące się pod blatem nadające mu charakter biurka. Wyróżnia się spośród mebli tego typu zdecydowanymi wygięciami linii krawędzi określającymi kształt mebla. Zróżnicowanie poziomów płaszczyzn fasadowych i bocznych, niewielkie wysunięcie szuflad bocznych w stosunku do środkowej dodaje dynamiki ściankom fasadowym. Miękkie podcięcia płaszczyzn wygiętych nóg daje w efekcie niebywałą ich smukłość. Obie ścianki fasadowe oskrzynienia mają analogiczne dekoracje, z tym, że jedna z nich tylko markuje układ trzech szuflad. Mistrzowskie operowanie intarsją układaną w proste czy ukośne wzory lub w tzw. jodełkę zaciera ślady konstrukcji mebla na rzecz eleganckiej, powściągliwej dekoracji. Podkreśla ją oszczędne operowanie złoconymi rokokowymi okuciami z brązu złoconego umieszczonymi w miejscach najbardziej istotnych: centralne dekoracje boków, łukowato wygięte liście oddzielające szuflady boczne od cofniętej środkowej, okucia zamków szuflad, narożniki stołu u nasady nóg, liście zwinięte w wolutę wzmacniające zakończenia nóg. Okucie w formie prostej profilowanej listwy ujmuje krawędź blatu wzmocnioną na narożnikach dodatkową formą liścia. Powierzchnię blatu pokrywa skóra niegdyś moletowana złotem, obwiedziona intarsjowaną bordiurą.

Wilanowski stół-biurko jest dziełem reprezentanta sławnej rodziny francuskich ebenistów działających w XVII i XVIII w. noszących to samo imię Pierre Migeon. Badacze nadali im kolejne numery od I do V. Twórcą wilanowskiego mebla notowanego w Wilanowie od XVIII w. jest najwybitniejszy reprezentant tej dynastii Pierre IV Migeon.

AK

wilanowska kolekcja, paryscy ebeniści, meble sygnowane