Czarka

Porcelanowa czarka o dzwonowatym kształcie, na stopce, z lekko rozchylonym wylewem. Niezwykły kolor czarki i głębia jej zdobienia powstała poprzez nadmuchiwanie przez rurkę i gazę rozdrobnionego proszku kobaltowego na powierzchnię naczynia, i następnie pokrycie jej szkliwem. Złotą dekorację wykonano po wypaleniu czarki malując ją odpowiednio przygotowanym złotem. Zachowała się jedynie fragmentarycznie - ze względu na charakter zdobień najbardziej narażona na zniszczenie. Najlepiej widoczne jest osiem symboli buddyjskich umieszczonych w górnej części czarki oraz częściowo zachowane znajdujące się poniżej delikatne powtarzające się motywy.

Czarka powstała najpewniej w 1. poł. XVIII wieku, w erze Kangxi (1662-1722) dynastii Qing, w okresie rozkwitu porcelany chińskiej.

Ten interesujący i rzadki przedmiot po raz pierwszy notowany jest w inwentarzu zbiorów dalekowschodnich kolekcji wilanowskiej z 1832 roku, spisanym na zlecenie Aleksandra Potockiego. Znajdował się w obecnym Pokoju Średnim – w Pokojach Chińskich, na piętrze korpusu pałacu, urządzonych przez Stanisława Kostkę Potockiego.

Hasła kontekstowe: Aleksander Potocki, Kangxi, Pokoje Chińskie, Pokój Średni, Stanisław Kostka Potocki, Qing