Ołtarz

Porcelanowy ołtarz będący kompletem do figurki westalki także znajdującej się w zbiorach wilanowskich (Wil.490). Ołtarz ma architektoniczną formę, ozdobiony jest wolutami i festonami z tkaniny. Ołtarz ma swoje miejsce w podstawie figury o kształcie dokładnie odpowiadającym jego przekrojowi. Figurka wraz z jej podstawą zostały wykonane w biskwicie, natomiast sam ołtarz poszkliwiono (choć niektóre jego części pozostawiono nieposzkliwione – aby urozmaicić dekorację). Taki zabieg mógł mieć cel estetyczny (urozmaicać wygląd przedstawienia), miał też najprawdopodobniej zastosowanie praktyczne. Statuetka mogła być używana jako kadzielnica lub naczynie do przechowywania substancji zapachowych, których przyjemna woń miała unosić się w pomieszczeniu. W takim przypadku szkliwienie mogło zostać zastosowane aby ułatwić czyszczenie obiektu z sadzy lub innych zabrudzeń, których łatwemu usuwaniu sprzyjała gładka powierzchnia szkliwa w przeciwieństwie do lekko chropowatego biskwitu.

Ołtarz wraz z figurką znajdują się w kolekcji wilanowskiej z pewnością już w 1832 roku, co potwierdza zapis w inwentarzu: „Westalka paląca Kadzidło w Offierze, przy oddzielnym, lecz na iednym Postumencie 3ch Kontnym 1/2 Kolumnowym Ognisku 1”. Najprawdopodobniej do zbiorów zakupił figurkę i ołtarz Aleksander Potocki lub jego ojciec Stanisław Kostka Potocki.