Lustro wiszące

Lustro naścienne, wiszące w znakomitej jakości rzeźbionej drewnianej ramie z pocz.

XVIII w. (jedno z pary Wil.2009 i Wil.2010) ze względów stylistycznych jest przypisywane warsztatowi angielskich rzemieślników Jamesa Moore'a (ok. 1670-1726) i Johna Gumley (1691-1727), dostawcom na dwór królewski, którzy specjalizowali się w rzeźbionych meblach złoconych techniką gesso grosso.

Tafla zwierciadlana składa się z dwóch części o fazowanych krawędziach na obwodzie i w miejscu połączenia płyt (dla uniknięcia zniekształceń odbitych obrazów na ich styku). Głównym atutem, wyróżniającym je spośród innych luster jest jego oprawa - drewniana rama bogato rzeźbiona płaskorzeźbionymi, wydłużonymi liśćmi akantu w malowniczych kompozycjach z wplecionymi w nie kwiatami i profilami groteski a także elementami plastycznymi matowe tło pokryte delikatnymi nacięciami tworzącymi ukośną kratką na którym rozłożone wijące się dekoracyjnie płaskorzeźbione długie liście i łodygi akantu z wplecionymi kwiatami. Kształt zewnętrznej krawędzi nadaje ornament okuciowo-cęgowy z pełnoplastycznymi zwojami liści akantu. Zwieńczenie lustra akcentowane jest na osi śmiejącą się maską groteski na tle palmety, dolna krawędź z muszlą na osi i dwoma rybami zwanymi diabłami morskimi, często występującymi w manierystycznych rzeźbach jako delfiny. Wysoki poziom artystyczny rzeźby podkreślają mistrzowsko rozłożone akcenty złocenia od matów w tle osiągniętych fakturowym podłożem poprzez delikatne błyski na lekko polerowanych reliefach, aż po umiejętne stosowanie matów i polerów podkreślających walory pełnoplastycznych elementów; pogłębiających cień i błyskiem akcentujących wypukłości. Finezyjne, subtelne i precyzyjne, o wysokich wartościach artystycznych dekoracje wskazują na wyjątkową biegłość rzemieślników. Rejestrowane są wśród wyposażenia artamentu ks. Izabeli Lubomirskiej w pałacu wilanowskim.

AK

wilanowska kolekcja, warsztat angielski, apartament ks. Lubomirskiej, gesso grosso