Elżbieta z Radziwiłłów Potocka

Niewielki obrazek w technice pastelu, ze zbiorów Potockich, dawnych właścicieli zamku łańcuckiego, przedstawia portret dojrzałej kobiety, ukazanej w popiersiu, na neutralnym tle. Portret jest sygnowany, ale sygnatura nie do odczytania, pochodzi z początku XX w. To wizerunek Elżbiety żony Romana Potockiego, III ordynata łańcuckiego. Księżniczka Elżbieta Matylda Radziwiłl (ur. 1. XI 1861r w Berlinie, zm. 13 V 1950 r w Lozannie) była córką Antoniego Fryderyka Wihelma Radziwiłła, ordynata nieświeskiego i klickiego i Marii Doroty Elżbiety de Castellane.

Była druga żoną Romana Potockiego, ślub odbył się w Berlinie 16. XII 1851 r. To tej parze małżeńskiej zawdzięcza zamek wielką przebudowę i remont na przełomie XIX i XX w i w dużej mierze swój obecny wygląd. Ich zasługi są tym większe, że nadzorując przebudowę dopilnowali, aby starsze pomieszczenia w zamku (po księżnej marszałkowej) zostały zachowane w niezmienionym kształcie, jedynie odnowione, co było rzadkością w tamtych czasach. Elżbieta, słynna ze swego stanowczego i władczego charakteru została matką Alfreda, kolejnego ordynata łańcuckiego. Autor łańcuckiego portretu ujął tę jej stanowczość w układzie ust, wzroku skierowanym na widza czy starannie ułożonej fryzurze. Obrazek ujęty w wąską, drewnianą, profilowaną, złoconą ramę ozdobioną stylizowanym astragalem i perełkami można podziwiać w Ubieralni, wchodzącej w skład Apartamentu Damskiego na I p zamku łańcuckiego.

Bożena Rybkowska